Niewydolność żylna kończyn dolnych obejmuje zróżnicowany obraz kliniczny schorzenia, począwszy od drobnych zmian kosmetycznych tzw. pajączków żylnych czyli teleangiektazji, poprzez niewielkie, często liczne żylaki (m.in. tzw żylaki siatkowate), lub dużego kalibru żylaki pniowe związane z niewydolnością żyły odpiszczelowej , odstrzałkowej lub żył przeszywających. Skutkami niewydolności żylnej ( a więc zastoju krwi w kończynach) stają się różnego stopnia obrzęki , ciemne lub nawet brązowe zabarwienie skóry łydki , bardzo trudno gojące się owrzodzenia kończyn, oraz niezwykle groźne dla życia- zatory skrzepów krwi – blokujące przepływ krwi przez naczynia płuc. W związku powyższym, sposób leczenia niewydolności żylnej jest bardzo zróżnicowany i wymaga dużego, często wieloletniego doświadczenia od lekarza w celu doboru odpowiedniej metody.
Żylaki siatkowate są poszerzeniami niewydolnych żył powierzchownych, najczęściej niewielkiego kalibru . Istotną cechą tych zmian jest ich mnogość oraz obejmowanie z biegiem lat, coraz to większych powierzchni kończyny dolnej. Żylaki tego typu , często współistnieją z teleangiektazjami. Przez dłuższy czas, nie powodują obrzęków kończyn.Zarówno skleroterapia jak i flebektomia oraz jednoczesne stosowanie tych metod przynieść może dość dobre efekty kosmetyczne.
Pajączki żylne czyli tzw. teleangiektazje, to wąskie, najczęściej o przekroju 0,2 mm – 1 mm , drobne naczynia zlokalizowane na powierzchni uda , w dołach podkolanowych , bądż w ok. podudzi, często w okolicy kostek (tzw. corona phlebectatica). Zmiany tego typu leczyć można za pomocą zastrzyków (tzw skleroterapia, obliteracja). Terapia ta, polega na injekcji leku bardzo cienką igłą, często w postaci pianki , w małej ilości (0,25 ml – 2 ml) – do naczynia żylnego. Zapoczątkowuje to proces polegający na utracie drożności żyłki, co w konsekwencji powoduje jej zarośnięcie i zanik. Lekarz wykonujący zabieg powinien poinformować każdego pacjenta, że leczenie tego typu zmian , niezależnie od stosowanego sposobu, nie zawsze daje całkowicie zadowalające rezultaty. Zbliżony mechanizm oddziaływania na drobne zmiany żylakowate, szczególnie pajączki naczyniowe ma zastosowanie lasera, którego wiązka światła, działając punktowo, powoduje podwyższenie temperatury w świetle naczyńka żylnego, tym samym doprowadzając do koagulacji białek, zniszczenia śródbłonka i utraty drożności żyłki. Podobnie jak w skleroterapii, leczenie takie spowodować ma w dalszym etapie – zarośniecie i zanik naczyńka. Tego typu laser np. laser neodymowo-jagowy, oddziałuje na kończynę dolną z zewnątrz, w postaci wiązki światła. Bezpośrednio po leczeniu skleroterapią jak i laserem, pacjentka może udać się do domu, gdyż zabieg nie ogranicza w żadnym stopniu sprawności. Zbliżony efekt jak laser, daje elektrokoagulacja, W tej metodzie – wysoka temperatury mikroigiełki, w zetknięciu z poszerzonym naczynkiem doprowadza do jego zarośnięcia. Wcześniej skóra może zostać znieczulona. Żaden z wymienionych sposobów leczenia nie gwarantuje 100% – dobrego efektu (dotyczy to szczególnie pajączków żylnych, gdyż zmiany mogą pozostać). Doświadczenie lekarza pozwolić powinno na wyjaśnienie pacjentowi przewidywanych efektów leczenia.
Żylaki tzw. pniowe spowodowane są niewydolnością głównych żył powierzchownych tj. żyły odpiszczelowej przebiegającej na przyśrodkowej powierzchni uda i goleni , oraz żyły odstrzałkowej zlokalizowanej na tylnej powierzchni łydki. Uszkodzenie zastawek żylnych i nieprawidłowy przepływ – wsteczny krwi (ku dołowi), powoduje poszerzanie się światła kolejnych niżej położonych naczyń. Mechanizm ten jest przyczyną powstawania żylaków, których rozmiar z upływem czasu – powiększa się nieodwracalnie, doprowadzając do powstawania powikłań.